2020. Een vreemd jaar. Alles liep anders. En wat heb ik het daar moeilijk mee gehad. Gelukkig heb ik mijn maatje Freya, die terwijl de hele wereld veranderde zelf wel stabiel bleef. En mij daarmee ongelooflijk heeft geholpen.

2020. Het is bijna voorbij. Ik hoop dat 2021 anders gaat worden. En ik denk (bijna) iedereen met mij. Want wat was het pittig!

Toch zijn er ook veel mooie en leuke momenten geweest dit jaar. Bijvoorbeeld dat we assistentiehond Vinny en zijn baasje ontmoet hebben! Wat was dat leuk. Vinny is een prachtige hond. Ook een Golden Retriever, net als Freya. En bijna dezelfde kleur.

Ik ben begonnen met sporten. Twee keer in de week (behalve in de lockdown natuurlijk) sport ik onder begeleiding van een personal trainer. Freya mag iedere keer mee, en mijn moeder ook. Dat is erg fijn. Freya ligt bij de deur en houdt me goed in de gaten. Als ze een aanval signaleert komt ze naar me toe. En als ze signaleert heeft ze altijd gelijk. Ik had erg weinig vertrouwen in mijn lichaam, o.a. door de aanvallen die ik heb. Door te sporten ontdek ik dat ik meer controle over mijn lichaam heb dan ik denk en dat ik steeds meer kan. Heel langzaam en voorzichtig wordt mijn zelfvertrouwen wat groter. En dat voelt goed!

Mijn ‘huisje’ achterin de tuin is klaar! Mijn eigen fijne, rustige plek waar ik kan oefenen met alleen zijn. Samen met Freya. Het is een prachtig huisje. Het is echt mijn plek geworden, en die van Freya. Freya geeft regelmatig aan dat ze naar het huisje toe wil. Vaak op momenten als ik zelf moe ben of onrustig. Ze geeft aan dat we beide rust nodig hebben. Hoe bijzonder is dat.

We zijn op visite geweest bij Wendy. Wendy heeft ook een assistentiehond, Mellow. Door de honden hebben we contact gekregen en is Wendy nu één van mijn beste vriendinnen. We zien elkaar niet zo vaak, maar we hebben veel contact via whatsapp. Het was erg leuk om haar en Mellow te zien! Ook mocht ik een stukje fietsen op haar bakfiets. Met Freya voor in de bak. Fantastisch was dat, wat voelde ik me vrij.

Een ander hoogtepunt van dit jaar was het bezoek aan de dierentuin Burgers’ Zoo. Wat vond ik dat spannend, en wat heeft Freya het goed gedaan. In mijn vorige blog kun je daar alles over lezen.

Dit jaar was het rustiger op straat dan andere jaren. Dat kwam natuurlijk door het corona virus. Ik heb er gebruik van gemaakt. Ik ben meerdere keren zelfstandig met Freya naar buiten gegaan. Iets wat ik heel eng vind. Maar doordat het rustiger op straat was durfde ik zelf, zonder de begeleiding van mijn ouders, een klein rondje te wandelen met Freya. Kleine stapjes, grote overwinningen!

Voor het eerst in meer dan 10 jaar (zolang ik mijn aanvallen heb) ben ik helemaal zelfstandig, samen met Freya, een winkel in geweest! De banketbakkerij om precies te zijn. Om deze mijlpaal te vieren heb ik meteen een paar gebakjes gekocht om te trakteren aan mijn ouders, en mezelf natuurlijk. Freya gedroeg zich top in de winkel, alsof er niks bijzonders aan de hand was. Zonder haar had ik dit echt niet gedurfd! Ze was een grote steun.

We zijn naar het strand geweest met Fiona en haar assistentiehond Puk. Fiona is ook een vriendin van mij. Ik had haar al een hele poos niet meer gezien. Wat was het een gezellige middag. Beide honden hebben ook genoten. Een prachtig gezicht hoe ze over het strand ‘dansten’.

Samen met mijn ouders hebben we vele mooie wandelingen gemaakt, o.a. door natuurgebieden. Dat is ook zeker een hoogtepunt van het jaar.

Ik heb het vaak moeilijk gehad. Ik kon (kan) heel moeilijk tegen alle onduidelijkheid, chaos en angst rondom het corona virus. Ik vind het eng. Mijn familie en ik zijn gelukkig tot nu toe gezond gebleven. Iets waar ik erg dankbaar voor ben.

Freya en ik wensen jullie een gelukkig, gezond, en mooi 2021 toe! 💛

Tot in het nieuwe jaar!