Als je de naam Freya langzaam uitspreekt klinkt het als: ‘Vrij, ja!’. En dat is wat ze voor me doet. Ze geeft me vrijheid.

Freya is een Golden Retriever en is geboren in augustus 2016. In oktober 2016 mochten we haar ophalen. Toen was ze 8 weken oud. Freya is niet voor de lol bij ons thuis gekomen, Freya heeft een missie. Ze is namelijk opgeleid tot mijn autisme/epilepsie assistentiehond.

Vanaf het moment dat ze bij ons kwam werd ze al opgeleid. In de thuissituatie, bij mij. Dus niet in een gastgezin en opleidingscentrum. Ze zal ook haar hele leven bij mij blijven. Het is mijn eigen hond, Freya is niet eigendom van de hulphondenschool. Regelmatig kwam er een trainer bij ons thuis om samen te oefenen. Freya is opgeleid bij Bultersmekke Assistancedogs. Samen hebben wij het teamcoachingstraject gevolgd. Voor een duidelijke uitleg hierover en de werkwijze en visie van deze hulphondenschool neem een kijkje op hun website: http://www.bultersmekke.nl

Vanaf dat Freya bij me is zijn we bezig met trainen. Niet continu natuurlijk, ze is ook vaak genoeg ‘vrij’. Als Freya haar officiële assistentiehondentuig aan heeft mag ze niet worden afgeleid, maar als ze deze niet om heeft is ze ‘gewoon’ hond en speelt ze ook met andere honden. Vooral toen ze nog erg klein was waren de oefenmomenten erg kort en spelenderwijs.

Het eerste deel van de opleiding bestaat uit het basisonderdeel. Dat betekent dat Freya moest leren te zitten, liggen en blijven op commando. Ook moest ze leren een brokje voer te weigeren als ik het commando ‘nee’ gaf en netjes aan de lijn te lopen. Ik loop niet met een gewone lijn. Freya zit aan de heupriem vast. Ik houd de lijn dus niet in mijn hand, maar de lijn zit aan een riem om mijn heup vast. Op die manier geef ik Freya niet onbewust onzekere signalen door de lijn en zo neemt ze mijn spanning veel minder over. Ook is het fijn om te weten dat als ik een aanval krijg, Freya nog altijd aan me vast zit en ik haar niet los laat. Zo zijn er allemaal onderdelen. Dit zijn de basis dingen die een assistentiehond (in opleiding) moet kunnen. Deze dingen worden ook allemaal getoetst. In augustus 2018 hebben Freya en ik deze basistest gehaald en mochten we door naar de volgende fase.

Het tweede deel van de opleiding staat helemaal in het teken van ‘het team’. Het team Freya en Nynke in ons geval. Hier leren we de dingen die Freya voor mij persoonlijk kan doen. Zoals een alarmknop indrukken als ik een aanval heb, en dat dan d.m.v. die knop mijn moeder gealarmeerd wordt. Of mee de supermarkt in, omdat de supermarkt voor mij heel erg lastig is door alle prikkels (zoemende vriezers, knipperende tl-buizen, geluid van winkelkarretjes etc.) en ik daar in paniek van kan raken. Ik kan me in zo’n situatie focussen op Freya en dan komen alle prikkels minder hard bij me binnen. Als ik in paniek raak ga ik bij Freya op de grond zitten en dan komt ze tegen me aan liggen. Zo wordt de paniek minder. Wat Freya ook doet is me wakker maken uit nachtmerries. Ze slaapt in een mand naast mijn bed en als ik naar begin te dromen komt ze overeind en duwt ze met haar snuit tegen me aan, totdat ik tegen haar zeg dat het oké is. Dan gaan we beide weer slapen.

In juni 2019 hebben Freya en ik deze teamtest gehaald en is ze een officiële gecertificeerde assistentiehond.

Freya is een enthousiaste, leergierige en een enorm knuffelbare hond. Ze is mijn beste vriendinnetje.