Gisteren zijn mijn ouders, Freya en ik naar Burgers´ Zoo geweest! Wat een belevenis, met je assistentiehond naar de dierentuin. Eerlijk gezegd had ik hier best al een tijd de zenuwen voor. Veel van de dieren die daar zijn had Freya nog nooit gezien en/of geroken. Ik wist niet precies hoe ze zou gaan reageren. Freya is en blijft ook een dier, dus ik had met van alles rekening gehouden. Maar de zenuwen die ik had waren nergens voor nodig, want wat heeft Freya het fantastisch gedaan.

Omdat het best druk was werden we geadviseerd om eerst het aquarium-gedeelte (‘Ocean’) van de dierentuin te bekijken. Freya deed het erg goed in de galmende en donkere tunnels tussen de aquariums. Ze was weinig onder de indruk van de vissen en andere zeedieren. Ik had zelf moeite met de geluiden daar. Ik vond het galmen erg vervelend en voelde me opgesloten.

Daarna zijn we in de grote kas geweest (‘Bush’). Het was daar erg warm en o.a. de tropische vogels liepen en vlogen daar vrij rond. Ik had het niet zo durven hopen, maar Freya was erg rustig richting de vogels! Ze gedroeg zich zo goed! Ik wist wel dat Freya veel kan, maar dat ze het zó goed zou doen had ik eerlijk gezegd niet verwacht.

Freya was niet zo onder de indruk van de (meeste) dieren. De dieren in de dierentuin waren wel erg geïnteresseerd in Freya! Het was bijvoorbeeld erg bijzonder om te zien hoe de cheeta’s achter uit hun verblijf tevoorschijn kwamen en ons zo lang als het kon volgden. Een cheeta liep een heel stuk met ons mee. Freya in de gaten houdend.

Ook verschillende soorten aapjes en de stokstaartjes vonden het maar wat interessant dat er een hond in de buurt was. De dieren kwamen met z’n allen naar ons kijken. Wie bekijkt wie?

Er waren mensen die achter ons aan liepen, omdat als wij er waren de dieren tevoorschijn kwamen. Dan konden zij de dieren beter bekijken. Over mensen gesproken, die gaven mij veel spanning. Heel veel mensen hielden zich echt niet aan de 1,5 meter regel en kwamen veel te dicht bij me. Een man tikte me zelfs op mijn schouder, om te vragen of zijn vriendin Freya mocht aaien. Nee, sorry, Freya is aan het werk.

Er waren ook veel kleine kinderen die Freya wilden aaien. Ik heb ze helaas teleur moeten stellen. Als ik één kind Freya laat aanhalen willen er meer, en dat is echt niet de bedoeling. Ik hoorde veel ouders hun kinderen vertellen dat er een blindengeleidehond liep, of dat de hond in training was. Beide dingen kloppen niet over Freya. Maar oké, ik heb het zo gelaten. Ik durf echt niet in een gesprek in te breken om dan het ‘juiste’ te vertellen. Ik vond het wel heel erg leuk om te horen hoeveel ouders hun kinderen leerden dat je een hond met een dekje niet mag aaien.

Een dier wat ook enorm op Freya reageerde was de panter. De panter lag achterin z’n verblijf, maar toen wij eraan kwamen sloop die naar ons toe. Hij stond helemaal tegen het glas aan en staarde heel intens naar Freya. Dat vond Freya wel wat spannend geloof ik, dus toen heeft ze even een blaf gegeven. Oeps! Deze blaf begreep ik wel, want de panter maakte veel oogcontact met haar.

Ik ben mega, mega trots op mijn maatje, Freya heeft zich echt geweldig gedragen. Ik kan echt op haar vertrouwen, dat heeft ze gisteren wel weer bewezen! Doordat Freya zo rustig was kon ik mijn spanning ook meer loslaten. Freya lette goed op mij. Mede door haar lukte het mij om de dag door te komen zonder heel veel stress en paniek.