In mijn eerdere verhalen heb ik het er wel eens over gehad: het signaleren van aanvallen. Maar nooit heb ik uitgelegd hoe Freya dat precies doet, op wat voor manier ik daarop moet reageren en waarom dit zo belangrijk voor me is.

Voor de mensen die niet zo bekend zijn met deze ‘hulphond-taal’: signaleren betekent in mijn geval dat Freya mijn aanval van tevoren aan ‘ziet’ komen. ‘Ziet’ tussen aanhalingstekens, want eigenlijk ruikt ze het. Dat vermoeden wij in ieder geval. Dit omdat Freya opvallend aan mijn gezicht snuffelt voordat ik weg val.

Zelf voel ik een aanval niet aankomen. Ik zak ineens in elkaar of klap hard met mijn hoofd op de tafel. Ik schok en sla om me heen. Dit kan gevaarlijk zijn. Ik verwond mezelf vaak. Ik heb al meerdere keren een hersenschudding gehad, blauwe plekken, open wonden, kneuzingen en vooral heel veel spierpijn en hoofdpijn.

Ik heb getwijfeld of ik deze foto’s wel online zou zetten. Omdat het best heftig is, en ook kwetsbaar. Plus wat eenmaal op internet staat verdwijnt niet… Het maakt aan de andere kant wel heel erg duidelijk waarom ik Freya’s hulp nodig heb. Één van mijn ‘onzichtbare’ beperkingen wordt een beetje zichtbaar. Ik hoop dat door deze foto’s wel te plaatsen het verhaal duidelijker wordt, dat mensen me beter gaan begrijpen.

Freya signaleert dus. Maar hoe doet ze dat? Als ze merkt dat er een aanval aan zit te komen komt ze naar me toe en begint erg naar me te staren. Op een hele dwingende manier. Ze wend haar blik niet af. Ik weet nu, dat als ze op die specifieke manier naar me kijkt ik op de grond moet gaan zitten. Als ik op de grond zit komt Freya voor me zitten, vaak met een poot op mijn schoot en dan ruikt ze aan mijn gezicht. Als ze ruikt weet ik dat het menens is en ga ik liggen. Freya blijft dan naast me staan, haar blik nog steeds op mij gericht. En dan komt vaak binnen 2 minuten de aanval al.

Als ik buiten met haar aan het wandelen ben doet ze dit ook. Maar dan verzet ze ook echt geen stap meer. Ze stopt met lopen en gaat naar me zitten staren.

Mijn aanvallen verschillen qua heftigheid en duur. Een aanval kan 3 minuten duren, maar ook 20 minuten. Als ik zo’n grote, lange aanval krijg, hebben we ontdekt dat Freya dat ook eerder doorheeft. Dan signaleert ze soms wel 10 minuten van tevoren!

Doordat Freya steeds vaker signaleert (ze heeft nog niet alle aanvallen door, maar wel veel) kan ik mezelf in veiligheid brengen en heb ik minder verwondingen. En is het al een hele tijd geleden dat ik er zo uitzag als op die nare foto’s.

Dankjewel Freya.