Gisteren hebben we iets spannends gedaan. Wij (Freya, mijn moeder en ik) zijn met de trein naar Harlingen geweest! Dat is ongeveer 25 minuten reizen. Dit was de eerste keer dat Freya zo’n poos in de trein zat. Ze was al één keer eerder in de trein geweest, maar dat was ongeveer 5 minuten reizen. Toen gingen we naar een volgend station, en liepen we terug naar huis. Dit was een veel groter avontuur.

Wat was ik zenuwachtig. Ik reis nooit met de trein. Ik vind het druk en vervelend. Toch wil ik dat kunnen en in de toekomst zelfs zelfstandig kunnen reizen, samen met Freya. Om dat te bereiken moeten we oefenen.

Het in de trein stappen ging goed. Het was gelukkig niet zo druk. Freya lag onder mijn stoel. Maar toen de trein ging rijden stond ze op. Assistentiehonden moeten eigenlijk onder de stoel gaan liggen, of tussen de benen zitten zodat ze niet veel ruimte innemen als de trein vol zit. En zodat niemand op een staart of poot kan gaan staan. Dat onder de stoel liggen vond Freya nog lastig. Ze deed het wel, maar ze stond steeds weer op en ging naast de stoel liggen. Nu niet zo erg, omdat het rustig was, maar we gaan er wel vaker mee oefenen.

We zaten in de stoptrein, dus bij elk station gingen er weer mensen in en uit de trein. In het begin was dat interessant voor Freya, maar later gaf ze er amper aandacht meer aan. Het uit de trein stappen ging ook prima.

We hebben een poosje in Harlingen rond gelopen. Het was mooi weer. We hebben bij de haven gekeken en in het centrum. Wat een honden liepen daar zeg. Dus een hele opgave voor Freya om ze voorbij te lopen zonder er echt aandacht aan te geven. Maar dit ging erg goed!

Op de terugweg in de trein waren we allemaal moe. Freya ging zelfs op haar zij liggen.

Er was een jongen die ongevraagd en onverwacht Freya ging aaien. Ik schrok daarvan, dus ik sloeg dicht. Ik ‘bevroor’ en wist niet meer wat ik moest zeggen. En daarna had ik het gevoel dat het te laat was om er iets van te zeggen, dus ik heb het zo gelaten. Ik wilde ook geen discussie. Freya was rustig, en liet het gebeuren. En even later kwam er ook nog een meisje die haar ging aaien. Het zelfde verhaal. Freya bleef op vier poten en drong zich niet op. Het was niet de bedoeling dat ze haar gingen aaien, maar nu het gebeurd was, was het ook wel mooi om te zien dat Freya er niet onrustig van werd. Dat is wel eens anders geweest.

Het was een hele overwinning, en ik ben erg trots op ons dat we dit gedaan hebben!